Knútsdrápa (Óttarr svarti) - Knútsdrápa (Óttarr svarti)

В Knútsdrápa посредством скальд Óttarr svarti (Аттар Черный) - одно из древнескандинавских стихотворений, написанных для короля Cnut. Knútsdrápur (множественное число от Knútsdrápa) находятся Древнескандинавский скальдик композиции в виде Драпур которые были прочитаны для похвалы Cnut. Большая часть стихотворения Аттарра цитируется в Knýtlinga saga, а одна строфа известна только из других источников, таких как Heimskringla. Обсуждается, действительно ли строфа 9 принадлежит Оттарру. Knútsdrápa или к стихотворению, которое Аттарр написал для отца Кнута Свейн Харальдссон.[1]

Основное внимание уделяется деяниям его подданного как принца и короля, с кульминацией его завоевания Англии, на Битва при Ассандуне, в 1016 г., а с Битва при Хельгео в 1026 году, когда он победил норвежских и шведских королей, которые были в союзе против него, среди его событий. Стиль и размер этого скальдического стиха вызвали некоторые разногласия по поводу возраста Канута. Часто бывает сложно понять, не говоря уже о переводе Древнескандинавский стихи.

Стихотворение

Hratt lítt gamall, lýtir
lögreiðar, framm skeiðum;
fórat fylkir œri
Folksveimur ér heiman;
Хилмир Бьотт, ок, хеттир
harbrynjuð skip kynjum;
Reiðr hafðir þú rauar
Randir Knútr Fyr Landi.
Út fylgðu ér Jótar,
aumildr, flugar trauir,
skauthreina bjótt skreytir
Skánunga lið Vánar;
váð blés of ér vísi,
vestr settir þú flesta
(кунт герðир þú annig
itt nafn) í haf stafna.
Herskjöld bart ok holduð
хилмир рикр аф слику;
hykkat engill ekðusk
þik kyrrsetu mikla;
ætt drapt, Jóta dróttinn,
Játgeirs í för eiri;
þveit rakt (þrár est heitinn)
eim stillis konr illan.
Brunnu byggðir manna
buðlungr fyr ér ungum,
opt lézt, hús ok, heiptar
herkall búendr gerva.
Gunni lézt í grœnni
грамматика Линдисей фрама,
вилду Бельду Вир Шейра
víkingar ví ríki;
bíða lézt í breiðri
борг Helminga sorgir
œstr fyr Úsu vestan
engst folk, Svía rengvir.
Ungr fylkir lézt Engla
allnær Tesu Falla,
flóði djúpt of, dauða,
dík Norðimbra líkum;
svefn brauzt svörtum hrafni
sunnarr, hvötuðr Gunnar,
ollir sókn hinn snjalli
Sveins mögr в Skorsteini.
Fjörlausa hykk Frísi
friðskerðir þar gerðu,
Brauzt Með Byggðu Setri
Брандфурну, Шик ранда;
Játmundar hlaut undir
ættniðr göfugr hættar,
danskr herr skaut þá dörrum
drótt, en þú rakt flótta.
Skjöldungr, vant und skildi
skœru verk, hinn sterki,
(fekk blóðtrani bráðir
brúnar) Assatúnum;
vátt, en valfall þótti
verðung, jöfurr sverði
Nr Fyr Norðan Stóru
nafn gnógt Danaskóga.
Bjór, vant brynjur rauar,
blíðr stórgjafa, síðan
(lætr önd áðr þrek rjóti
þinn) fyr Norðvík innan.
Framm gekt enn þars unnuð
(almr gall hátt) við malma,
[knáttut] slæ [ars sóttuð]
сверх [кастала верджа];
unnuð eigi minni
(ulfs gómr veit þat) rómu,
Hnekkir Hleypiblakka
hlunns, Tempsar grunni.
Svíum hnekðir þú, sóknar
siklingr örr, en mikla
илгр, ars á hin helga,
ulfs beitu fekk, heitir;
helt, ars hrafn né svaltat,
(hvatráðr est þú) láði,
ógnar stafr, fyr jöfrum,
ýgr, tveimr (við kyn beima).

Примечания

  1. ^ Эгильссон и др. (ред.). Эдда Снорра Стурлусонар. Том 3. Копенгаген, 1848-87 гг. п. 282; сравните Р. Пул, "Скальдические стихи и англосаксонская история. Некоторые аспекты периода 1009-16 гг." Зеркало 62 (1987): 265-98: 276-80.

Редакции (внешние ссылки)